Dzień, w którym Cię zabraknie - Roz. 14 - Czego oczy nie widziały, tego sercu było żal - Ślązak Grzesiek [Polskie opowiadanie]

Spis treści

Prequel

Pierwsza część          Poprzednia część

     Szpital. Po odejściu Nicka nastała cisza, tylko niezrozumiałe szepty zdawały się dochodzić zza przeszklonych drzwi. Przez szybę dało się rozpoznać sylwetkę Bogo, który przechodził kilkanaście razy tam i z powrotem, odbywając bardzo długą rozmowę telefoniczną. Pomimo donośnego głosu komisarza, nie dało się zrozumieć, o czym mówił z powodu brzęczących pod sufitem świetlówek. Gdy skończył, głośno westchnął, po czym wszedł do sali.

- Poszedł już?

- Tak, poszedł... odrzekł Bogo, siadając na łóżku obok królicy - Jak mogłaś być tak lekkomyślna?

- Co masz na myśli? Przecież poza tym, że straciłam przytomność, prawie nic mi się nie stało!

- Prawie nic?! To chyba przez szok gadasz takie głupoty, naprawdę. Lekarz przy prześwietleniu rozpoznał, że prawdopodobnie jesteś w ciąży, czy to prawda?

Judy zmieszała się i odparła po chwili:

- Owszem, jestem. Masz coś przeciwko? - zapytała nieufnie.

- Przeciwko dziecku nie, przeciwko twojemu zachowaniu jak najbardziej. Co ci strzeliło do głowy, by w takim stanie narażać się kilkukrotnie większemu bandycie? Nie miałaś dość czasu, by uciec?

- Miałam, ale bałam się o Nicka!

- On jednak sobie poradził, z tobą jest gorzej. "Nic się nie stało" - odrzekł przedrzeźniając Judy - Masz szczęście, że kula przeszła bokiem, na wylot i że był to mały kaliber... Przy tym, co mogło się stać, to jest tylko draśnięcie, wypoczniesz 2 dni i będziesz mogła spokojnie chodzić.

- Wyjaśnisz mi teraz, dlaczego nie mogłam go zobaczyć?

- Tak moja damo. Skoro mąż nie potrafił cię obronić, ja to zrobię.

 

2 dni później, Judy leciała samolotem pasażerskim nad morzem. Wpatrywała się w okno i rozmyślała nad ostatnimi słowami, jakie oznajmił jej Bogo:

- Od dzisiaj aż do odwołania jesteś oficer Daisy ze Zwierzogrodu. Pojutrze z samego rana lekarze przetransportują cię w worku na zwłoki do karetki. Do tego czasu wyrobię i dostarczę ci paszport, a także inne rzeczy potrzebne do tej podróży. Karetka przetransportuje cię na lotnisko. Wyślę cię do Eurogrodu, pomożesz im tam, nabierzesz doświadczenia, nie narażając siebie i dziecka. Rozmawiałem z kuzynem, który jest tam przywódcą grupy policyjnej. Przyjmie cię tymczasowo w swoje szeregi.

- Ale...

- Nie przyjmuję sprzeciwu. Wiem od Nicka, że to Finnick nasłał na ciebie zabójcę, on także odpowiada za te wszystkie akcje z wilczymi jagodami. Jest nieobliczalny i nie cofnie cię przed niczym, by odsunąć cię od Nicka, nawet najbardziej drastycznymi środkami.

Dotknął zabandażowanego miejsca postrzelenia Judy, przez co syknęła z bólu, następnie dodał:

- Mam nadzieję, że to wystarczy, by cię przekonać.

- Mówisz poważnie? To brzmi jak jakiś niemożliwy scenariusz tandetnego filmu sensacyjnego...

- Czy ja kiedykolwiek nie byłem poważny? Zdrowiej i szykuj się. - dodał, stojąc w drzwiach - A, i jeszcze jedno, kategorycznie zabraniam ci jakiejkolwiek próby kontaktu z rodziną i przyjaciółmi, ta cała sprawa będzie mnie sporo kosztować i liczę, że nie przepłacę na twojej skrytości.

 

I zamknął drzwi, zostawiając Judy sporo czasu na poukładanie sobie w głowie scenariusza nowego życia. Po chwili z trudem zasnęła, rozmyślając:

-  To pewnie tylko sen lub bardzo ponury żart komisarza. Albo po prostu mam halucynacje z powodu szoku. A może nie? Problem w mojej teorii polega na tym, że on faktycznie jeszcze nigdy nie żartował. Więc tym bardziej, dlaczego w tym momencie miałby zacząć...

***

Następna część

Autor tekstu i grafik: ŚlązakGrzesiek